MEDIJACIJA SOCIJALNOG RADNIKA U PORODIČNIM SUKOBIMA OSOBA SA MENTALNIM POTEŠKOĆAMA

Apstrakt

Osobe sa mentalnim poteškoćama pripadaju kategoriji osoba sa invaliditetom, a to su „lica sa dugoročnim fizičkim, psihičkim, intelektualnim ili senzornim umanjenim sposobnostima, koja u interakciji sa različitim barijerama mogu ometati njihovo puno i efektivno učestvovanje u društvu na osnovu jednakosti sa drugima“ (Zakon o socijalnoj zaštiti Republike Srpske, čl. 17). Socijalna komponenta zdravlja je izuzetno značajna u slučajevima mentalne disfunkcionalnosti. Shodno tome, osmišljen je koncept zaštite u zajednici i rad centara za zaštitu mentalnog zdravlja. Polazeći od toga da su harmonični porodični odnosi blagodani za funkcionisanje osoba sa mentalnim poteškoćama, predmet istraživanja je medijacija socijalnog radnika u porodičnim sukobima osoba sa mentalnim poteškoćama. Istraživanje je provedeno u Centru za zaštitu mentalnog zdravlja Gradiška, te kao takvo predstavlja studiju slučaja. Metodom analize sadržaja stotinu dosijea korisnika Centra za zaštitu mentalnog zdravlja ustanovljeno je da socijalni radnik posreduje u četiri područja porodičnih sukoba (svakodnevni život, odnosi u užoj i široj porodici, problemi starijih osoba i odrasle djece, smrt člana porodice), dok u četiri područja sukoba socijalni radnik nije intervenisao (neplodnost i posvojenje, vjerska pitanja, netradicionalno posredovanje i razvod braka), te da je u 81% slučajeva posredovanje socijalnog radnika dovelo do konstruktivnog rješenja porodičnih sukoba. Zaključeno je da medijacija socijalnog radnika u porodičnih sukobima doprinosi očuvanju i unapređenju mentalnog zdravlja, ali i afirmaciji profesije socijalnog rada.